حدیث تیر ماهی ( نویسنده ای نوجوان با آینده ای درخشان)
حدیث تیر ماهی نویسنده نوجوان در یکم اسفند ماه سال۱۳۸۴ در تهران متولد شد.
از هشت سالگی کار نوشتن را آغازکرد.تا به حال آثارش در دو مجموعه داستان نویسندگان کوچک و زنده به گور به چاپ رسیده است.او در کنار کار نویسندگیبه حفظ کردن اشعار حافظ نیز علاقمند است و با شرکت در چندین همایش استانی و کشوری مورد تقدیر قرار گرفته است.
برای دیدن کتابهای انتشارات ستاره جاوید اینجا کلیک کنید
آشنایی با حافظ شیرازی
اطلاعات چندانی از خانواده و اجداد خواجه حافظ در دست نیست و ظاهراً پدرش «بهاءالدینمحمد» نام داشته
و مادرش نیزاهل کازرون بوده‌است. در اشعار او که می‌تواند یگانه منبع موثّق زندگی او باشد اشارات اندکی از زندگی شخصی وخصوصی او یافت می‌شود.
آنچه از فحوای تذکره ها به دست می‌آید بیشتر افسانه‌هایی است که از این شخصیّت در ذهن عوام ساخته و پرداخته شده‌است.
با این همه آنچه با تکیه به اشارات دیوان او و برخی منابع معتبر قابل بیان است آن است که او در خانواده‌ای از نظر مالی
در حد متوسط جامعه زمان خویش متولد شده‌است.
(با این حساب که کسب علم و دانش در آن زمان اصولاً مربوط به خانواده‌های مرفه و بعضاً متوسط جامعه بوده‌است).
حافظ قرآن
درنوجوانی قرآن را با چهارده روایت آن از برکرده. و از همین رو به حافظ ملقب گشته‌است.
در دوران امارت شاهشیخ ابواسحاق )متوفای ۷۵۸ ق) به دربار راه پیدا کرده و احتمالاً شغل دیوانی پیشه کرده‌است.
(در قطعه ای با مطلع«خسروا، دادگرا، شیردلا، بحرکفا / ای جلال تو به انواع هنر ارزانی» شاه جلال‌الدین مسعود
برادربزرگ شاه ابواسحاق راخطاب قرار داده و در همان قطعه به صورت ضمنی قید می‌کند که سه سال در
دربار مشغول است.شاه مسعود تنها کمتر ازیک سال و در سنه ۷۴۳ حاکم شیراز بوده‌است و
از این رو می‌توان دریافت که حافظ از اوان جوانی در دربار شاغل بوده‌است).
پیشه او
علاوه بر شاه ابواسحاق در دربار شاهان آل مظفر شامل شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و
شاه یحیی نیز راه داشته‌است. شاعری پیشه اصلی او نبوده و امرار معاش او از طریق شغلی دیگر
(احتمالاًدیوانی) تأمین می‌شده‌است. دراین خصوص نیز اشارات متعددی در دیوان او وجود دارد
که بیان کننده اتکای او به شغلی جدای از شاعری است، از جمله درتعدادی از این اشارات به درخواست وظیفه (حقوق و مستمری) اشاره دارد.
سال تولد
دربارهٔ سال دقیق تولد او بین مورخین و حافظ‌شناسان اختلاف نظر وجود دارد.
دکتر ذبیح‌الله صفا ولادت او را در ۷۲۷ ه. ق. ودکتر قاسم غنی آن را در ۷۱۷. می‌دانند.
برخی دیگر از محققین همانند علامه دهخدا بر اساس قطعه ای از حافظ ولادت او راقبل
از این سال‌ها و حدود ۷۱۰ ق تخمین می‌زنند.
آنچه مسلم است ولادت او در اوایل قرن هشتم هجری و بعد از ۷۱۰ واقعشده و به گمان غالب بین ۷۲۰ تا ۷۲۹ ق روی داده‌است.
سال وفات
در مورد سال درگذشت او اختلاف کمتری بین مورخان دیده می‌شودو به نظراغلب آنان ۷۹۲ ق است.
از جمله در کتاب مجمل فصیحی نوشته فصیح خوافی(متولد ۷۷۷ ق) که معاصر حافظ بوده
وهمچنین نفحات الانس تألیف جامی )متولد ۸۱۷ ق) به‌صراحت این تاریخ به‌عنوان سال درگذشت خواجه قید شده‌است.
محل تولد او شیراز بوده و در همان شهر نیز روی در نقاب خاک کشیده‌است.
روایت است هنگامی که قصد دفن حافظ راداشتند، عده‌ای از متعصبان با استناد به اشعار حافظ
دربارهٔ می‌گساری با دفنوی به شیوهٔ مسلمانان مخالف بودند و درمقابل عدهٔ دیگر وی را فردی مسلمان و معتقد می‌دانستند.
آرامگاه حافظ در شیراز
آرامگاه حافظ در شهر شیراز و در منطقهٔ حافظیّه در فضایی آکنده از عطر و زیبایی گل‌های جان‌پرور، درآمیخته با شوراشعارخواجه، واقع شده‌است.
امروزه این مکان یکی از جاذبه‌های مهمّ گردشگری به شمار می‌رود و بسیاری از
مشتاقانشعر واندیشه حافظ را از اطراف جهان به این مکان می‌کشاند.
در زبان اغلب مردم ایران، رفتن به حافظیّه معادل بازیارت آرامگاه حافظ گردیده‌است.
اصطلاح زیارت که بیشتر برای اماکنمقدّسی نظیر کعبه و بارگاه امامان به‌کار می‌رود،به‌خوبی نشان‌گر آن است
که حافظ چه چهرهٔ مقدّسی نزد ایرانیان دارد.برخی از معتقدان به آیین‌های مذهبی و اسلامی،رفتن به آرامگاه او را
با آداب و رسوم مذهبی همراه می‌کنند. از جمله باوضو به آنجا می‌روند و در کنار آرامگاه حافظ به نشانه احترام، کفش خود را از پای بیرون می‌آورند.
سایر دل‌باختگان حافظ نیزبه این مکان به‌عنوان سمبلی از عشق راستین ونمادی از رندی عارفانه با دیدهٔ احترام می‌نگرند.
دیوان حافظ
دیوان حافظ که مشتمل بر حدود ۵۰۰ غزل، چند قصیده، دو مثنوی، چندین قطعه و تعدادی رباعی است،
تاکنون بیشازچهارصد بار به اشکال و شیوه‌های گوناگون، به زبان فارسی و دیگر زبان‌های جهان به چاپ رسیده‌است.
شایدتعدادنسخه‌های خطّی ساده یا تذهیب‌شدهٔ آن در کتابخانه‌های ایران، افغانستان، هند، پاکستان، ترکیه و
حتی کشورهای غربی از هر دیوان فارسی دیگری بیشتر باشد.
نکتهٔ خاصی که در دیوان حافظ وجود دارد، کثرت نسخه‌هایی با مفرداتوواژه‌های گوناگون است
که این خصیصه باعث بروز تصحیحات متعدد و گاه متناقض هم در بین مصححان می‌شود.
غزلیات
حافظ را چیره‌دست‌ترین غزل سرای زبان فارسی دانسته‌اند. موضوع غزل وصف معشوق، می، و مغازله است
و غزل‌سرایی راباید هنری دانست ادبی، که درخور سرود و غنا و ترانه‌پردازی است.با آن‌که حافظ غزل عارفانهٔ مولانا و غزل عاشقانهٔ سعدی
را پیوند زده، نوآوری اصلی او در تک‌بیت‌های درخشان، مستقل، وخوش‌مضمون فراوانی است که سروده‌است.
استقلالی که حافظ از این راه به غزل داده به میزان زیادی از ساختارسوره‌های قرآن تأثیر گرفته‌است، که آن را انقلابی در آفرینش این‌گونه شعر دانسته‌اند.